කැ‍රැට්‍ටූ

මෙවර විත්තිය අලුත්ම අනුපමේය, ගොබ්බ, අසික්කිත බාසා රීතියකින් ඉදිරිපත් කරන්නට සිතුවෙමි.

                                      ඊට හේතුව කලින් විත්ති වල ලියද්දි අහු උනු අලුත් කැ‍රැට්‍ටු ගැන විස්තරයක් ලියන්න කියා සමාජයාගෙන් දැඩි ඉල්ලීමක් තිබීමයි. මොවුන් ගැන කිය කට වත්ත පහල ඇති කලු ගලක ඉද්ද ගැහෙන තෙක් උලා ගැනීම සැපක් උවත් රටේ තොටේ මිනිසුන්ද මේවා දැන ගැනීම උචිත බැව් මගේ පවුද්ගලික, නියාමක, විචාරසීලී, නිහීන මනසට වැටහිණි. 
                                මොවුන්ගේ චරිත සළකා මෙවන් මස්ත බාල්දු බාසා රීතියක් ‍තෝරා ගන්නට සිතුවෙහු. මෙවර කලින් විත්ති වල සිටි ඔබ නොදත් අයවලුන් පිලිබඳ ඔබ නොදත් දත් කෘන්තක විස්තර දැන ගන්නට ලැබෙනවා ඇත.

                 කුඩා දරුවන් සහ ලෙහෙසියෙන් කන් පෙණයට පත් වන අය දැන්ම මෙය කියවීම නවතා ටීක් බෝල ගැසීම මැනවි. කියෙව්වාට කම් නැත. නමුදු අත් හදා බලන්නට යන්න එපාය. 

                            මුලින්ම සමාජය භීතියෙන් දෙපළු කළ ඩබල් ඩී පිලිබඳ හැදැරීම මැනවි. ඩබල් ඩී යනු කංගැට්ටාගේ ලඟම නෑදෑයෙකි. කංගැට්ටාගේ අක්කාගේ ආච්චි බැන්ද මුණුපුරාගේ කාර්යාලයේ වැඩ කළ ඇසිස්ටන්ගේ පුන්චිගේ දුව ඩබල් ඩීය. කට්ටියට මතකයේ ‍රැඳී ඇති අර තුම්මුල්ල පැත්තේ පරණ ගෙදරක තිබ්බ පෙට්ටගමකින් පුස්කොළ පොතක් කියලා බත් ඔතලා තිබ්බ කෙසෙල් කොළ දෙකක් උස්සලා තිබ්බේ මේ කංගැට්ටාය.

                                                ඌ පාතාලේ ඌවාට මෙලෝ කොමන් සෙන්ස් නැත. හද්ද ගොනෙකි. . පස්සේ ඒකේ නිධානේ ගන්න ගිහින් බහිරවයාට බිල්ලක් දෙන්න අරං ගිය නිතර දැක්ක කුකුළගේ කරමලේ සුදුයි කියා කට්ටඩියා මූව ගහක ගැට ගසා තනියම ආපසු ඇවිත් තිබේ. ඩබල් ඩී පැවත එන්නේ අන්න ඒ වගේ පරපුරකිනි.  
 පාතාලෙටත් සම්බන්ධයක් ඇතැයි පැහැදිලි සාක්කි ඇත. මුන්දැගේ නමේ මැද්දෑවේ ඩී අකුරු දෙකක් ඇත. ඒවයින් කියන්නේ ඩිස්ටි ඩිඩිං යැයි අප අනුමාන කරන්නෙමු. නමුත් තතු දන්නෝ පවසන්නේ මෙහිද සැඟවූ යමක් ඇති බවයි. එහෙත් නිශ්චිත නැත. ඒවායේ වගක් මොකෙක්වත් අහන්නට යන්නේද නැත. ඇසූ කෙනා පසුවදා කොලොන්නාවේ කාණුවක ඕමි අතක් බලමින් ඉන්නවා ඇත.

                                                  ඩබල් ඩී මෑත කාලයේ යටිබිම් ගතව පදිංචිය වෙනස් කලේ යැයි නියුස් හතර වටේ පැතිර ඇත. ජීවිතාරස්සාව පතා එසේ කළාහුයැයි මගේ පිවිතුරු මතයයි. ආතල්ම කතාව වන්නේ වරක් මුන්දැගේ ගෙවල් පැත්තට ගං වතුරක් ආ සමයයි.
                      මේ ඩබල් ඩී පොල් ගහක කරටියේ සිටියේලු. නමුත් පා වලල්ලක් තිබුණේ නැහැල්ලු. තනකොළ කපන්නට ගියා දැයි කිසිවෙක් දන්නේද නැත. ගං වතුරට බයේ ගස් නැග්ග බව දන්නෝ දනිති.
                                                  ඩබල් ඩී සහ ක්‍රිකට් ලෝකයේ සං ඔක්කාර අතර යටිකූට්‍ටු වැඩක් කාලයක පටන් යමින් පවතී. එහි තොරතුරු සොයන්නට ගිය කිහිප දෙනෙක් දැනට නන්දිකඩාල් කලපුව අසල කරවල වාඩියක මෝරුන්ගේ වරල් කපමින් සිටිද්දී හමුවී ඇත. අපද මේ ලිව්වාට ලියන්නේ ඉතාමත් ප්‍රවේසමිනි. කිව්වාට මොකද පලිබෝධ නාශක අනතුරු සහිතය. ඩබල් ඩී ගැන දැන් ඇතිය. අපද තව කල් ජීවත් විය යුතුය. අප පවුය.

                                         පර්නෑන්ඩූ වනාහි අමුතුම පුද්ගලයෙකි. පර්නෑන්ඩූ දේශීය සම්පත් අගය නොකරයි. කොරියන් දේවල්ම සොයයි. හේතුව මේකය. කොරියන් කොල්ලෝ හිරිකඩය, නසරාණිය, ලුම්පන්වාදීය. පර්නෑන්ඩූට කොරියන් කිව්වොත් හොදිද ඕනේ නැත. කොරියන් කොල්ලෙක් අත සේදූ වතුර පවා හිස් මුදුනේ තබා වඳියි පුදයි,සලකයි.

            වැඩේ මේකය. කොරියන් උන් පොස් ය. අපි ගොඩේය.
 කොරියන් උන් මූණේ ඇති මවිල් එකක් නෑර ත්‍රෙඩිං කර අයින් කරති. කොටිංම උන්ගේ මූණු වල ‍රැවුල් ගසක් තියා ඇහි බැමක්වත් නැත. එතකොට අපි උදැල්ලෙන් ‍රැවුල කපමුය.
 උං මූනේ රටේම නැති පුයර උලා පසුව පොටි මූණේ උලා වැලි කඩදාසියෙන් කපා ඔපමට්ටම් කරති. අපි තාම මූණේ ගාන්නේ බියුටිකිරාය.
 උං කොන්ඩේ ජෙල් ගා පීරන්නෝය. අපි කොප්පරා සහිත පොල් තෙල් උලා මුඩු සුවඳින් ප්‍රබෝධමත් වන්නෙමු.
 උං කට වටේ ලිප්ස්ටික් ගාන්නේය. අපි පුවක් වැඩියෙන් දමා බුලත් විටක් හපා විටෙන් මත් වී කාණු පල්ලක වැටී හිඳින්නෙමු.
උං පාවිච්චි කරන්නේ වින්ඩෝස් එලකිරි ෆෝන්ය. අපි සැම්සුං ගොබ්බ ෆෝං යූස් කරමු.
උං අඳින්නේ පෝලෝ ඩෙනිම්ය ටොමී ෂර්ට්ය. අපි ගමේ අමුඩය ඇඳ උඩුකයට සරුවාල කෑල්ලක්
අඳින්නෙමු.
උං කන්නේ හිල්ටං එකෙනි. බොන්නේ පැන්ටාය. අපි සයිවර් කඩෙන් සාම්බාරු කා ගමේ රා කට්ට බිම හලමු.
ඌ කොටන්නේම කොරියන් වලින් සහ කඩ්ඩෙන්ය. අපි කොරියන් තියා කඩ්ඩවත් කොටා ගන්න බැරිය.
                                               මෙවැනි හේතූන් ප්‍රස්තූත ආත බූත වූ පමණින් කොරියන් උං හොඳ වෙන්න බැරිය.ඒ නිසා පර්නෑන්ඩූගේ මේ විදේසීය දේ අගය කිරීම මම ඉතාම මෙව්වා එකකින් යුතුව හෙලා දකිමුය.                                                              
           පර්නෑන්ඩූගේ අවධානය දිනාගෙන ඇති තවත් මෙව්වා එකක් වන්නේ ඉන්දියාවෙ වසන පාන් නමැත්තෙකි. නාකි විසේ ගෙටත් උසේ නමැති ආප්තෝපදේසේ හැදුනේ මූ නිසා බව ප්‍රසිද්ද රහසකි.
                මේ කියන්නා වූ පර්නෑන්ඩූට අරුම පුදුම චර්යා රටා ඇත. වෘක මිනිස්සු සඳ ඇතිදා ෆෝම් වෙනවා මෙන් පර්නෑන්ඩූ ෆෝම් වෙන්නේ වැහි ඇතිදාටය.
කොලඹ අහස කලු කරගෙන මූදු හුලඟ අඬලනකොට පර්නෑන්ඩුගේ මවිස් ඉස්මයිල් වේ. කන් රතු වේ. ඇස් දිලිසේ. බාහිර ස්වරූපය වෙනස් වේ.
          ඉන්පසු රෙදි කරේය. අහල පහළ ගෙදරකට පැන රේන්කෝට් එකක් සොරා ගන්නා පර්නැන්ඩූ ඉන්පසු පිස්සෙක් සේ කෑගසමින් පාර දිගේ දුවන්නට පටන් ගනී. මෙය නැවැත්වීමට හොඳින් වැඩුණු මිනිස්සු හත අටකටවත් බැරිය.
   මෙසේ දිව යන පර්නෑන්ඩූ ඉන්පසු පාර අයිනේ ඇති වෙලකට පැන එහි හැම තැනම නටා ඇවිදී. පැල ගොයම කයි, පැසුණු ගොයම සපා කයි. බිම පෙරළමින් කුඹුර සමතලා කරයි. වැස්ස අඩු වූ පසු නැවත යථා තත්වයට පත්වේ. ඉන් පසු රේන් කෝට් එක ගලවා විසි කරන පර්නෑන්ඩූ සඳ සොරෙන් සොරෙන් එන්නා සේ පැල දොරින් ගෙට රිංගයි.

           මේ සිද්දිය පිලිබඳ කතා කිරීමට ගිය එක් තැනැත්තෙක් පර්නැන්ඩූගේ ගේ ඉදිරියේ වස බී පසුව හමු විය. පොලිස් පරීක්ෂන වලින් ඔප්පු වූයේ ඌ ඇත්තටම වස බී ඇත්තේ කැස්ස සිරප් එකක් බවයි. තවත් එකෙක් පර්නෑන්ඩූගේ ගෙවල් අසල රේල් පාරෙ තමන්ගේම බෙල්ල කපා ගැනීමට ගොස් තුවාලය රිදුම් දී අයිස් සොයාගෙන ගෙදරකට පැන තිබේ. ඌ ගැන ඊට පසු ආරංචියක් නැත.
 පාරවල් මතක තබා ගැනීමට පර්නෑන්ඩෝ උපන් හපනෙකි. රටේ ඕනෑම පාරක්, අඩි පාරක්, බැද්දක් ගානේ පඳුරක් ගානේ හෙතෙම දනී. නමුත් පොඩි අබ්ලික් එකකට ඇත්තේ ගෙදර සිට ආසන්න ටවුමට යන පාර විතරක් නොදනී.

               පර්නෑන්ඩූ හේමාලයාට කැමතිය. හේමාලයා යනු හෙවනැල්ලයි. හෙවනැල්ලට ලව් කරන පුද්ගලයින් සිටීදැයි ඔබ සිතනවා ඇත. රෙඩා පොට් ය. මේක මඟුල් සක්වලක් යැයි බබානිස් ආතා කියන්නේ එහෙයින් යැයි මට හැඟේ. එහෙම කිව්වාට ඒ ආතාද සැර කැ‍රැට්‍ටුවක් ඇතැයි රටම දනී. මටද කීවේ සිසිලියා ආච්චීය.එසේ කිව්වද ඒ ආච්චිගේ කතාවද මගාවකි. ආච්චී හතරේ පහේ උණාට පරණ විත්ති කැළේ නිසා දැන් අගේට ජීවත් වන්නේලු. පෙර වැරදි බොහෝලු.

            මොනා උණත් ඒ ආච්චිගේ කතාවේ අවාසනාවට ඇත්ත කතාවක් මෙන් ධාරාණිපාත ඇත්තක් ඇතැයි මට දැන් සිතේ.
 ඒ කාලේ ගමේ සිටි හරක් හොරෙක් සමග බබානිස් ආතා සමග පැන ගියාලු. ඉන් පසු ඒ සොරා සීයාට ලමයි හදා දී මාරු වෙන්න හැදුවාලු. ඊට නො‍රැව‍ටුණු සීයා හේෂාරව කොට එක පිම්මේ පැන ගියාලු.

කතාව මඳක් ට්‍රැක් පැන ඇති බව දැන් හැඟේ.
දින්නාගේ ලෝකය දෙස දැන් එබී බලමු. නමුත් වැඩිය එබෙන්නට එපාය. බෙල්ල උලුක් වීමට ඉඩ ඇත. දින්නා පැවත එන්නේ මාර ප්‍රදේශයකිනි. ඒ ප්‍රදේශයේ වාලකර්ණ මිනිසුන් බහුලය. දින්නා සිංදු කීමට හපන් කමක් ඇතැයි පාඨකයෝ පවසති.
                              දිනක් දින්නා කියූ "ආවාට තිබුණත් නිසසල සඳ මත කඳුලින් තෙමනු එපා.. ඔබේ නිදොස් බව ලොවට කියන්නම් මට දොස් නගනු එපා" ගීතය ඇසූ පුද්ගලයෙක් මොලේ මෝල් වී පැදගෙන ගිය බයික් එක බෝක්කුවකින් පහළට දමාගත් බව වැලලී ගිය සිද්දියකි. එනමුදු දින්නා සැළුනේ නැත.
                   දින්නා මෝලි මංගල්ලෙට ගොස් විනිශ්චය මණ්ඩලේ අය හඬ පෙන්නන්න කියූ විට ටාසන් මෙන් හූ කියා හඬ පෙන්නූ හැටි අපිට තවම මතකය. දින්නා පෙරදිනක හඬ පාලනය පිලිබඳව සෙමිනා තිබ්බ බව ඔබ දනී. ඒ කාලේ අපි ඉතින් සිප්පි ක‍ටුය.

                                         දින්නාට එක නංගෙකි. මල්ලිලා ගොඩකි. දින්නාගේ නංගී නංගීය. දින්නා ඇයට නංගී කියන නිසා මමද නංගී කියන්නෙමු. නංගී තවම පන්සල් යයි. කලාතුරකින් පාසල් යයි. කුමක්දෝ හේතුවකට නංගී යන පාසලට දින්නාව වැද්ද ගන්නේ නැත. මෙයට හේතුව විමසූ විට "ඒ පැහිච්චකම් වැඩක් නෑ" කියයි. නමුත් මෙහි කුමක් හෝ අවටියල් ස්සීන් එකක් වයර් වී ඇති බව ඔබට වැටහෙනවා ඇත.

                                       දින්නා ඉස්සර ආයතනයක එච්.පී. තනතුරක් දැරූ කෙනෙකු බව සැළය. එහි තේරුම කිසිවෙක් දන්නේ නැත. නමුත් එය හක්ක පටස් යැයි අප අනුමාන කරමු.ඒ ඔබ අප දන්නා හක්ක පටස් නොවේ. අමුතු එකකි. එය නායක කමක් බවද සැළයි. නමුත් නායකයකු වීමට ආදර්ශමත් ලෙස යහපත් කල්ක්‍රියාවක් තිබිය යුතු බව මා හීනෙන් මෙන් අසා ඇත. 
 පුත්තලම් බූරුවන් හත අටක වැඩ එකවර කරන දින්නා එලෙස ආදර්ශමත් ලෙස දිවි ගෙවූයේ කවදාදැයි කල්පනා කළ මා සිහිමුර්ජා වී ඇද වැ‍ටුණු බව ඕපන් කැන්ටිමේ වැඩ කරන අක්කා මා සමඟ පසුව පැවසීය. මොනා උණත් දින්නා යහපත් සිස්ටසම්පන්න අරිස්ට වචන දොඩයි.
                         දින්නාට ගෙදර වැඩ වලට වඩා රටේ තොටේ වැඩ බහුලය. හිස ගිනි ගත් වැලි හීරලුවෙක් සේ රට හැම තැනම දුව ඇවිදී. මාගේ ඇති සාධාරණ සැකය වන්නේ දින්නා අනාගත ඡන්දෙකට සූදානම් වනවා යන්නයි.
       එහෙමනම් කල්ල මරේය. පක්ෂයේ ලේකම් සුවර් එකටම නංගීය. අපිටත් ඔය කොහේ හෝ සභාවක පට්ටමක් ලැබෙතැයි මා ඉස් මුදුනින් සිතාගෙන සිටිමුය. කෘත්‍ය අධිකාරී මණ්ඩලේට පනින්න පද්මේ බලාගෙන ඇත. මෙහි කෘත්‍ය යනු උදේට සිදු කරන ශරීර කෘත්‍ය බව සැලකුව මැනවි. පෙතිපත්ති පෙකාසයක් නම් ඕනෑම නැත. ඕව තිබ්බාට කොරන්නට එකෙක් නැත.

                  ඡන්දේ ඉල්ලීම කෙසේ වෙතත් දින්නා කෙසේ වෙතත් අමුතු ඇවතුම් ඇත්තෙකි. කාර් වල සයිලන්සර් වලට වරක් පොලිතීන් උරයක් ගැට ගසා අයිතිකාරයාට අසු වී ඌ ගිනි විජ්ජුම්බරයක් නැ‍ටුවා යැයි කොලුවෙක් මට වරක් කියා ඇත.
 දින්නා සිතා සිටියේ සයිලන්සරේ වැසූ සැණින් ඉන් දුම් පිටවීම වැළකී පරිසරය සු‍රැකෙන බවයි. ඒ අතින් අපි දින්නාගේ වෑයම ඉතාම මෙව්වා එකකින් යුතුව අගය කරමු.
දින්නා කූඹින්ට ඉතාමත් ලව් ය. නමුත් දවසක් මේ ආලය වැඩිවී සුරතල් කිරීමට ගත් කූඹියෙක් කණ අස්සේ යවා ගෙන කොට්ටේ ඉඹ ඉඹ , මෙට්ටේ හප හප, ඇඳ කකුල වික විකා හිටි අයුරු මාගේ මතකයේ ගලේ කෙටූ අකුරක් මෙන් සටහන්ව ඇත. අහක යන කුඹි කණ අස්සේ දාගෙන කනෝ කනෝ කියන්න එපායැයි වැඩිහිට්ටෝ කිව්වේ ඇයිදැයි මට එදා වැටහිණි.
මෙච්චර චාටර් කකා ඉන්න මුං සෙට් එකත් එක්ක ඉන්න මට ලැජ්ජ නැද්දැයි විධග්ග, මුග්ධ, අලකලංචි ඔබ මගෙන් අසනු ඇත. 
සහෘදය ඒ නහරය මා කැපුවේ පුංචි සංදියේමය..

පහන් ‍රැයේ-2

අපේ ගමින් ගමට වැඩේ දිගින් දිගටම කෙරීගෙන යද්දි උණ නසරාණි වැඩ වලත් අඩුවක් නෑ. කලින් පාර ලියපු විත්තියට පස්සේ මට ආවා දුරකථන ඇමතුමක්. මට කෝල් එන්නේ සිම් එකේ කොම්පැනියෙන් විතරයි. ඉතින් ෆෝන් කෝල් එකක් කියන්නේ මට නිකම් ආඬින්ට කැඳ හැලියක් හම්බ උනා වගේ. 

                                                     ඉතින් දවසක් මං සවස් යාමේ ආතල් එකේ ටීවී එක බල ඉන්නවා. මොනාද අප්පා මේ දැන් යන කාටූන්. මෙලෝ බල්ලෙක්ට බලන්න බෑ. ඒකට අපි පොඩි කාලේ ගිය කාටූන්. වැව් ඉවුරේ බිං තඹරු, දිය රෙද්ද ගඟේ ගියා, ඒ දණ්ඩේ ලේණ හතු. අන්න කාටූන්. ආයේ ඇඟ කිලිපොලා යන ප්‍රේම ජවනිකා, කුල්මත් කරවන පයිට් සීන්. අන්න කාටූන්. ඔය කුජීත දියණිය සහ පජාත දියණියගේ ආගමනයත් එක්ක ලාංකීය මේව්ව එකේ සෑහෙන්න එව්ව වෙලා තියෙනවා. ඔය කොව්ව උනත් පරන ඒවා තමා සුප්පි .මේවා බලලා වෙන්න ඇති දැන් ඉන්න පොඩි උන් අච්චර පණ්ඩිත වෙලා ඉන්නේ. ගොබ්බ හැත්ත.

                      මෙහෙම ඉද්දි එක පාරට ආවා ඇමතුමක්. මාත් ඉතින් ඉස්සුවා. ෆෝන් එක බං ෆෝං එක.  එක පාරට කණ කීං ගාගෙන යන මියුරු සරක් මගේ කණ වැකුණා.

"මොකක්ද මිනිහෝ අර කරලා තියෙන්නේ?"  මොකක් හෝ ලලනා වොයිස් එකක්. කන්බෙරේ රීකන්ඩිෂන් කරන්න වෙනවා ගලනාලේ ටියුං වෙන්න.

 "එක්ස්කියුස්මී, මේ කොහෙන්ද? අනේ මම නම් මේ අහිංසක සලබයෙක්. මම කාටවත් මොකවත් කරලා නම් නෑ." මං සංවරව උත්තර දුන්නා. මොන පොල් පරාලයක්ද දන් නෑ.  සුදු වෑන් කාරයෝ හැම තැනම.

"මම මේ පෙරේදා වල දාපු මළ මිනියක් කතා කරන්නේ. හත් දවසේ දානෙට යා ගන්න විදියක් නෑනේ. අඩේ මට ට්‍රාන්ස්පෝට් හොයලා දියංකෝ බං. තව දානෙට කිරිකොසුයි කරවලයි හදලා තියන්න කියපං." මොන පොල් හූනෙක්ද මූ. දැන් තමා අඳුර ගත්තේ කවුද කියලා. මේ අපේ දින්නා. හිහ්.

"කියනව කියනවා. මොකෝ ඕනි?" "මොනාද ඕයි තමුසේ අර ලියලා තියෙන්නේ?" අම්මටසිරි. පටන් ගත්තා සද්ද පූජාව.


"මොකක්ද?" මම නිකම් හොලා වගේ ඇහුවා.
"අර තමුසෙගේ බ්ලොග් එකේ දාලා තියෙන්නෙ?"
"කොයි බ්ලොග් එකේද?"
"ඇයි අර තමුසේ කොරන්නේ විදුහලේ අටමගල් කියලා කෝලමක්."
"කොයි විදුහලද?"
"තමුන්ගේ විදුහල?" හුටා. ලියනවා නේන්නම්. බඩ වියත ‍රැක ගන්න බ්ලොග් ලිව්වා වගේ නෙවේ. මෙව්වා ජාත්යන්තරේට ගියොත් රට විනාසයි. ඇයි ඉතින් අපි වගේ නෙවේනේ මේකේ ඉන්න අනිත් උං.

"දැන් මොකෝ අවුල?" මම නිකම් යුෂ්මතා වගේ ඇහුවා. මටත් හොඳ වැඩේ. රටේම තියන සත්‍ය තොරතුරු ඇත්ත ඇති සැටියෙන් වාර්තා කරන්න ගියාම ඔහොම දේවල් වෙනවා.

"මොකෝ අවුල කියන්නේ?" තමුන් සම්පූර්ණ විස්තර දාලා නෑනේ ගමින් ගමට උණු වැඩ ගැන."

"ඔව් ඉතින් ඒක ඇත්තම සේරම දැම්මේ නෑ තමා. එහෙම සේරම දාලා හරි නෑනේ. ඔයාලගේ චරිතය ඝාතනය වෙනවනේ. මං නිකම් අර මල නොතලා රොන් ගන්නා සේ ඔයාලගේ ප්‍රතිරූපයට බිඳක්වත් හානි නොකර තමා මේක ලිව්වේ."

 "එහෙම මදි. අපිට තව නෝන්ඩි වෙන්න ඕනි. ලංකාවටම නෝන්ඩි වෙලා පදිරි වෙන්න ඕනි. පදිරිත් වෙලා ලොවෙත් නැති පොරක් වෙන්න ඕනි." මේන් මේකි ඔලුව බිත්තියේ ගහ ගන්න පටන් ගත්තද කොහෙද. ඩෝං ඩෝං ගාලා සද්දේ එනවා.

"ඒ ඒ ඕකට ඔච්චර කුපිත වෙන්න එපා. හම්මෝ. ඔලුව බිත්තියේ ගහ ගන්න දෙයක් උනේ නෑනේ. සංසුං වෙන්න මේ වෙසක් මාසේ." මං කිව්වා.

"පිස්සුද මිනිහෝ. අපි මේ පතල් හාරනවා. උදැල්ලෙන් කොටන සද්දේ ඔය ඇහෙන්නේ."

"අපි කව්ද?" අපි කිව්වේ ඉතින් මායි, තඹෙයි, ඩබල් ඩී සහ පර්නෑන්ඩූ."

"හුටා දැන් මේ ඔය සේරෝම මට එරෙහිව යුද්ධ ප්‍රකාශ කරලද නෝන්ඩි වීම මදි වීම සම්බන්ධයෙන්?" මහා කූර ලෝකයක් අප්පා.

"ඔව් ඔව්. අපි කට්ටියම මේ බ්ලව්ස් එක කැහැපට ගහගෙන කතා කරන්නේ.." ඇත්තම කිව්වොත් ඒ කොහොම ඇඳුමක්ද කියලා මං දන් නෑ. ඉතින් මාත් හා කිව්ව.

"කොහොමහරි ආයේ බ්ලොග් ලියනවා නම් අච්චර චාටර් කරලා මදි හරිය?" මාත් ඉතින් අබීතව නැගිටලා ඥව් ඥව් කියා කුන්චනාද කර කාමරයට ගියා. දැන් කාලේ පිනක් දහමක් කරගෙන සත්‍ය කතා කරලා මේ ලෝකේ වසන්න අමාරුයි අප්පා. කොච්චර සද්භාවයෙන් වැඩ කලත් ඉල්ලන්නේ බොරුවමනේ. කාමරේට ගිහින් සැපේ ඉද්දි මට මතක් උනා ඇත්තටම ගමින් ගමට ගියාම මොනාද උණු සිද්දි කියලා.

                                         එක දවසක් අපි ගමට ගිහින් වැඩ ඉවර කරලා ඇවිල්ලා ආවා තඹේගේ ගෙදරට. මහන්සියටත් එක්ක මට ඇවිත් ටික වෙලාවකින් කෑම එහෙම කෑවට පස්සේ පු‍ටුවක් උඩ එහෙම්මම දෝයියං ගාලා නින්ද ගියා. ටික වෙලාවකින් ඇහැරලා බලනකොට නිකම් වොයිස් කට් ගිය දෙබරෙක් ශ්ලෝක කියනවා වගේ.
බැලින්නම් අපේ කට්ටිය ටීවී බලනවා. ඒකේ කොහෙදෝ ඉන්න පට්ට පතරංග මළ මිනියක් සිංදු කියනවා.
 "අම්මටහුඩු මොකක්ද ඒ?" මං ඇහුවා
"මේක තමා අලුත්ම මගාව."
"මොකක්?" 
"මගාව මගාව."
"හෑක් මොකක්ද යකෝ ඒ? මුං මේ ජීවත් වෙලා ඉන්න උංගේ තරග තියලා ඉවර වෙලා දැන් මැරිච්ච උනුත් ගෙන්නනවද?" 
 "නෑ නෑ. මේ ඉන්නේ ලංකාවේ ඉන්න නලු නිලි සැට් එක. මේ චැනල් එකෙන් මුංව ගෙන්නලා තරග තියනවා."
               එතකොටම ඒකේ නිවේදකයා ඇවිල්ලා වේදිකාව උඩ දරණ ගහගෙන පටන් ගත්තා කියවන්න."ඔව්ව්. මේ ලාංකීය ධරණි තලය මත වැඩ වසනා වූ..."
 මොන කෙහුරක්ද මේ? අව්ට් ඔෆ් බවුන්ඩ් ප්‍රසිද්ධ චරිත ගෙන්නලා උංව ෆෝම් කරලා චැනල් කාරයොත් මාර ආතල් තමා අප්පා ගන්නේ, පව් අසරණ ජීවිත.

 "ඔබත් මේ ඉතිහාසයේ දැවන්තම රියල් ඉටි වැඩසටහනට එක් වන්න. ඔබත් ගාන්නේ අහවල් සබන් වර්ගයද. ඒවා ගාලා නාලා ඊට පස්සේ ඒකෙ දවටනය ගඟ දිගේ පා කර පහලට එවන්න. අපගේ නියෝජිතයන් ඒවා ඇල්ලීමට නිරතුරු ඔබ සමග." ඒ අස්සේ අනිත් බිස්නසුත් වෙනවා.

                                    මං ඒ සංගදි බලන්න බැරුව බෙල්ලේ ගලක් බැඳගෙන පැන්නා ඉස්සරහ තිබ්බ ලිඳට. ශැක් කරුමෙට ඒක ගැඹුරු මදි. ඔලුව පල්ලට හිටින්න පැන්නම බෙල්ලෙන් පාත විතරයි ගිලෙන්නේ. අනිත් ටික වතුරෙන් උඩ. ඒ ගමන් ගලත් ලිහලා දාලා ඔලුවෙන් උඩ පැන පැන මං ආවා සාලෙට. අම්මටසිරි. මේ මොකක්ද මේ වෙන්නේ. මුං ටික මගාව ගෙදර දාලද කොහෙද. එක කෙළියයි එතන.
                                          දින්නා ගිරිය කඩාගෙන අන්නස්‍රෝතේ උඩ හරියෙන් සිංදුවක් කියනවා.
 "එදා ඔබ මංගල පෝරුවට නැගි වේලේ, සිහිසුන් ඌ අයුරු දැක අනුකම්පාවකි මසිත වෙලා ගත්තේ." අම්මටහුඩු. මේ සිංදුව ඇහිලා ලඟ ලයිට් කණුවේ වහල හිටපු කපුටෝ දෙන්නෙක් පැන්න ලිඳට. දින්නට එහා පැත්තේ පර්නෑන්ඩූ මාරාවේස නැ‍ටුමක්.
 "මා බාලේ ඇති කළ පොල්කිචි පැන්චා. හොටේ සුදුයි රා බොන්නේ බිම නැවිලා"  නිකම් ගැරඬියෙක්ට බූමිතෙල් ගැහුවා වගේ. ෂුවර් එකටම ප්‍රේත බැල්මක් වැටිලා.
 "මොකක්ද යකුනේ තොපි මේ කොරන්නේ?" මං ඇහුවා
 "අපි මේ මෝලි මංගල්ලෙට යන්න පැක්ටිස් වෙනෝ.මං යනෝ සිංදු කියන්න. මෙයලා යනවා නටන්න."  දින්නා කිව්වා. කාලා වරෙංකෝ.දින්නා සිංදු කියන තැන බිම ඉඳගෙන තඹේ එකේ පලාපල කියනවා.
 "ඔහොම මදි. ඔබගේ ගැළපීම මදි. තව ටිකක් විස්තාරනය උත්ප්‍රෙරනය කරලා ක්ෂෙත්‍රය උස් කරලා ගන්න. එතන රාගේ හොඳටම මදි. තව රාගේ වැඩි කරන්න."  අම්මටහුඩු. රාගේ. රාගේ මදි?

  හපොයි  මෙතන වැඩි වෙලා ඉන්න හොඳ නෑ. මං ටාර් ගාලා එතනින් කැපිලා ගියා මිදුලට. පද්මේ නැති අඩුව දැනී දැනෙනවා අප්පා. ඌගේ පවුර්සේ මදි කියලා මූව යවලා පුනරුත්ථාපන කඳවුරකට. එන්නේ අර රෑට. නිකම් ඉන්න එකේ ඌට කෝල් එකක් දෙන්න ඕනි කියලා හිතුණා. ගත්තා ෆෝං එක. බඩු බනිස්. එක සිග්නල් කණුවක් නෑනේ. කෝකටත් ඩයල් කරලා බැලුවා.

 "හිතවත් පාරිබෝගිකය, ඔබ ඔය ‍රැඳී සිටින්නේ ෆෝං සිග්නල් අහලවකවත් නැති පළාතකයි. ඔහේ ‍රැඳී සිටීමෙන් මුදලත් මිතුරාත් අහිමි වේ. කරුණාකර ඔය ලන්දෙන් එලියට ඇවිත් නැවත අමතන්න. ඒත් බැරිනම් ලඟින් යන බරබාගෙක රෝදයට බෙල්ල තියන්න." ඊට පස්සේ මේකම දෙමලෙන් කියන්න ගත්තා. කොහෙද අප්ප මේ අපි ආවේ. කෝල් එකක් ගන්න නෑ.
           ඊට පස්සේ මං නැග්ගා අහල තියන ගහකට. ආයේ ඩයල් කලා.
 "හිතවත් පාරිබෝගිකය. ගහකට නැග්ගා කියලා අමුතු සිග්නලක් එන්නේ නැත. යකෝ ‍තෝ ඔය ඉන්න දිහා ගූ ගල් මැප් එකේවත් පෙන්නන්නේ නෑ. ඒ හින්දා අඬු කඩා ගන්නේ නැතුව ඔය ගහෙන් බහින්නය. බහින්න බැරිනම් හොඳ මුවහත් ගලක් බලා ඔලුවට පහළට හිටින සේ පනින්නය. තොගේ ඔය ෆෝං එකට දාන කාඩ් එක අඩු වූවා කියා අපෙ කොම්පැනියේ උං සාගතේට අහු වෙන්නේ නැතය. ඒ හින්දා කරුණාකර මීට පස්සේ වද දෙන්න එපාය." මදැයි කොලා. ගේ අස්සට යන්නත් බෑ. රාගේ වැඩි වෙලාලුනේ.

                                   මං එහෙම්මම බැස්සා ගහෙන් බිමට. බැහැලා මනෝ පාරක් ගහගෙන ඉද්දි මතක් උණා කලින් දවසේ ගමකට ගිහ්න් වෙච්ච වැඩක්. අපි ගියේ හද්ද ඩොටේ ගමකට කියලා මතක ඇතිනේ. කොටින්ම මෙහෙට තවම ජල ව්‍යාපෘතියක්වත් නෑ. ඉතින් මෙහේ මිනිස්සු වතුර ගන්න වැවක් හාරගෙන තිබ්බා. මේකෙ ඉන්න උන්දැල බොන්න තියන පානිය ජලයයි, නාන්න තියන පානීය ජලයයි, රෙදි හෝදන්න තියන පානීය ජලයයි සේරෝම ගන්නේ ඒ වැවෙන් නිකම් හාල් පොත වගේ. අපිත් ආතල් එකේ මේක බලන්න කියලා ගියා දවසක. වැවක් කිව්වට අපි ගිය මානෙක වැවක් නම් පේන්න තිබ්බේ නෑ. හැබැයි සෝක් පිට්ටනියක් නම් තිබ්බා.

                 ඒක දැක්ක ගමන් ඩබල් ඩී "අලේ සෝක් පිට්ටනිය අප්පා." කියල දුවන් ගිහින් පැන්න පිට්ටනිය මැදට.  එක පාරට ජබෝස් ගාලා ගිලුණා. පස්සේ ඉහින් කණින් වතුර පෙරාගෙන මුන්දැ එනවා ගොඩට. ඔලුවේ හාල් මැස්සෝ, කං අස්සේ අල ගුඩ්ඩෝ, කට අස්සේ බුලත් හපයි, හොට අස්සේ පොකිරිස්සෝ, බෙල්ල වටේ සැල්වීනියා වැල්, ඇඟේ මාලු නටනවා කියන එක මං සජීවීව දැක්කේ එදා තමා. ඇත්තටම ඔය මාලු නටනවා කියන කතාව පිලි ගන්න එපා. උං නටන් නෑ. හුස්ම හිර වෙලා දඟලනවා.

                                 මේ වැව සුපෝසනේට ලක් වෙලාලු. පද්මේ හෙන දාර්ශනික ටෝකක් දෙනවා. අනේ උගෙ අප්පගෙ සුපෝසනේ. වැවක් උනාම කාලා බීලා ආතල් එකේ ඉන්න එපායැ. ආතල්ම වැඩේ උණේ ඒකෙන් පස්සේ. අපිත් එක්ක ගිය දින්නා එක පාරට නාන කිට් එකක් ඇඳලා පැන්නා වැවට. හරියට නිකම් ටික්‍රි ලියාගේ මොඩර්න් වර්ෂන් එක වගේ. මුංට ඉතින් ඉන්න දිහාවල වතුර පොදක් නෑනේ. ඉතින් වතුර බිංදුවක් දැක්ක ගමන් නිකම් හම්බාවෝ වගේ.

                                    හැබැයි දින්නා බැහැලා ටික වෙලාවකින් වැවේ හිටපු කබරයෝ ජෝඩුවක් මුන්දැ වටේ කැරකැවෙන්න ගත්තා. එතකොට තමා අපිට දින්නගේ නියම පිහිනීමේ කව්සල්ය දැක ගන්න පුලුවන් උණේ. මයිකල් පෙල්ප්ස් පරාදයි. වැවේ එක කොනක ඉඳන් අනික් කොණට පීනුව සමනල ආරෙන් ඉස්ම යන්න. එහෙම පීනලා එතකොට ඒ කොණෙන් තව කබරයෙක් වැවට බැස්සා. ඒ ගමන් ඒ කොණේ ඉඳන් තව කොනකට පීනුව. පීනලා එතන තිබ්බ වැලකින් නැග්ගා ගහකට.ගහට නැගලා කියනවා කවි.
 "කබරයෝ කබරයෝ. මේ දත අරගෙන අලුත් දතක් මට දියෝ" අම්මටහුඩු. එක එක පැති වල සංස්කෘතිය සෑහෙන වෙනස්. 

       මේ අස්සේ පර්නෑන්ඩූ කවි කියනවා.
 "ටික්‍රි ටික්‍රි ටිකිරි ලියා කලේ අරන් ලිඳට ගියා ලිඳ වට කර කබර ගොයා කකුල කාපි දිය බරියා" ඒක ඇහිලා ලඟ ලන්දක හැන්ගිලා හිටපු දිය බරියෙක් ඇවිල්ලා අපිට කුණුහබ්බෙන් බනින්න ගත්තා.
  "යකුනේ මං ලිඳ ගාවට ගියේවත් නෑ. තොපි අබූත චෝදනා නගන්න එපා. ලිඳ ගාව හිටියේ කබරගොයා. මං අර ලන්දට වෙලා කොයිල්ද වල් ගයා බල බල හිටියේ" මූ මෙහෙම කියලා පැන්න ගමන් පර්නෑන්ඩූට ටොක්කක් ඇනලා ආයේ කැලේ අස්සට රිංගුවා. ඒ ගමන් පර්නෑන්ඩූ ආයේ සිංදුවක් කියන්න ගත්තා.

 "ටික්‍රි ටික්‍රි ටික්‍රි ලියා ගොබ්බ ගෝත හීරලුවා දියබරියට පොල්ල තියා කබරෙ එක්ක පැනලා ගියා" අම්මටසිරි. ඒ අස්සේ මේකි හදන්නේ ටිකිරිව සමූහ දූෂනේකට ලක් කරන්න. තඹේ ආයේ පර්නෑන්ඩූට ටොක්කක් ඇන්නා "කට වහගං " කියලා. පව් අප්පා. පර්නෑන්ඩූගේ කන් දෙකත් පාත් වෙලා.


                                                     කොහොම හරි බැලින්නම් දින්නා තවම ගහේ. කබරයෝ පහලවක් විතර ගහ පාමුල. දැන් දින්නට බහින්න බෑනේ. මුන්දැ කබරයින්ට කතා කරනවා.
 "අනේ කබර හාමි යන්න ඔතනින් මට බහින්න. අහකට වෙන්න ඉතින් " කියලා. මේකි ඉතින් මේ වැව මැද්දෑවේ නරි නාවන්න යනවා. මේක බල හිටපු තඹේ ෆෝම් උණා. එක පාරට පැන්න ගමන් දුන්නා කබරයෙක්ට පයින් පාරක් ලෝන්ග් ඕන් කලාපය හරහා වැවට විසි වෙන්න. ඊට පස්සේ දින්නා ගහෙන් බස්සවගෙන අපි ගෙදර යන්න හදනවා.

                                                            බැලින් නම් එතකොට පද්මෙ නෑ. මුං එකතු කරන එක නිකම් ලාහෙට ගෙම්බෝ එකතු කරනවා වගේ. ටිකක් හොයලා බලනකොට මූ වැව අයිනේ මාලු බානවා. බලන්න ඉතින් මූගේ වසල කම. මාලු බානවා කිව්වට මූ නිකම් කෝට්ටක් අරන් ඒකේ කොනක මුගේ අමුඩ ලේන්සුව ගැට ගහලා ඒකෙන් මාලුන්ට වෙඩි තියනවා වගේ වැඩක් කරන්නේ.  මාලුවෙක් පලාතේ පේන්නවත් නෑ. "මොකක්ද හැලප කොහෝ ඔය ‍තෝ කොරන්නේ?" මං ලඟට ගිහිල්ල ඇහුවා. 
 "මේ මාලු අල්ලනවා බං. තොටත් ඕනිද?" මූ අහපි. මෙහෙට ආපු ගමන් අපේ සේරම උන්ගේ ඔලු කුරුවල් වෙලාද කොහෙද. මේ යසට ආපු උං මඥාං කෙලිනවනේ.  ඒ ගමන් අපි ඌවත් කුදලං ආවා ගෙදරට.


                                       මගේ මනෝ ලොකයේ මං පුවක් මලින් පවන් සලාගෙන ඉද්දි ආයේ එක පාරටම ගේ අස්සෙන් සද්දයක් ආවා.
 "සාප වෙනවා සාප වෙනවා. තොපි සේරෝටම සාප වෙනවා." මොකෙක්දෝ අවලන් වොයිස් එකක් කාටදෝ සාප කරනවා.

                               මේ පාර නම් මෝලි මංගල්ලේ ඉස්මොල්ලෙ ගිහිල්ලද කොහෙද? මං හීන්සීරුවේ බෙල්ල දාලා බැලුවා ගේ අස්සට. මගේ සරුවාංගෙම වෙව්ලන්න ගත්තා. දින්නා පරල වෙලා. පරඬැලි වෙලා.
 "මේ මොකෝ මේ?" මං ලයින් එකේ ලං වෙලා පර්නෑන්ඩූගෙන් ඇහුවා.
 "මෙයා ආවේස වෙලා"
 "මොක?"
 "ආවේස වෙලා. පෝයක් ලං වෙනකොට එහෙම වෙනවලු. මූණ දිහා එහෙම බලන්න එපා. වසඟයට ගන්නවා"
 "මොකක් යටට?"
 "වසඟයට"
 "ඒ මොකක් යටටද? නරක තැනක්ය?" මහා අසමජ්ජාති වැඩනේ මේ දවස් ටිකේ වෙන්නේ.
 "නෑ බං. පෝය ලඟයිනේ. මේ කාලෙට මෙයා ආවේස වෙනවලු." අම්මටහුඩු. මං මෙච්චරකල් හිටියේ මුං එක්කනේ.
 "දැන් මොකෝ කරන්න ඕනි?" මං හක්ක බදාගෙන ඇහුවා. මේ උන්දැ ඉන්න හැටි දැක්කාමත් බය හිතෙනවා.
 "තොපි රාගයෙන් වැහිලා. මෝහයෙන් අන්ධ වෙලා. සාප වෙනවා සාප වෙනවා." දින්නා අම්මමෝ නැතුව දෙසනවා. මං හිතං හිටියේ මඟුල් සක්වල තියෙන්නේ වෙන කොහෙ හරි කියලා. මෙව්වනේ යකෝ මඟුල් සක්වල්.

"දැං මේකට මොකද කරන්නේ?" මං ආයේ ඇහුවා.
"ඕකට මෙන්න මේ ත්‍රිශූලෙන් හිස් මුදුනට තුන් පාරක් අනින්න ඕනි." තඹේ කිව්වා. එහෙම කියලා මේන් ගත්තා අලී පතරංග යකඩ උලක් ගේ මුල්ලෙන්. ඒක හොඳයි පොල් ලෙලි ගහන්න. ඕකෙන් දින්නගේ පරඬැල් දර හැවට ඇන්නොත් බඩු. තඹේ ඊට පස්සේ ඒ ත්‍රිශූලේ මැද උලෙන් දින්නගේ ඔලුවට පොඩි ටච් එකක් දුන්නා. මේං සනීපයි.

                                         මං හිතන්නේ තඹේ දින්නට කොඩිවින කෑල්ලක් පාස් කරලද කොහෙද. කොහොම හරි එතකොටම පද්මේ ආවා ගෙදර. දැන් ඌන පූර්ණේ හරි. ඒත් කට්ටිය සෙට් උනාට කරන්න වැඩක් නෑ.  
"අපි ඇඟිල්ලෙන් ඇනලා පෙත්ත හිලේ දාන සෙල්ලම කරමු." පර්නෑන්ඩූ කිව්වා. මගේ හක්ක රිවස් උණා.

"මොන සෙල්ලම?" "පද්මේ ඇහුවා.
"අර ඇඟිල්ලෙන් ඇණ ඇණ ලී කෑලි හිලට දාන්නේ. ඒ සෙල්ලම කරද්දි දාඩිය දාන හින්දා පව්ඩරුත් දානවා"

"මචං මං හිතන්නේ ඔය කියන්නේ කැරම් වෙන්න ඇති" මං ලයින් එකේ පද්මෙට කිව්වා. බලන්න ඉතින් මේ මිනිස්සු ගෝනාපිනූවල වගේ දුෂ්කර පළාත් වල ඉපදුනාම රට තොට ගැන මොකවත් දන් නෑනේ. හැබැයි මරු අයිඩියාව.
                                       අපි ගිහිල්ලා තඹේගේ ගෙදර ගබඩා කාමරේ තිබ්බ හද්ද කුරුවල් කැරම් බෝඩ් එකක් අරන් ආවා. ඉස්සර උන්මාද චිත්‍රා දීඝ ගාමිනී එක්ක ලයිට් හවුස් එකේ වත්ත වටේ යද්දි ඒක මුර කරපු උං සෙල්ලම් කරපු බෝඩ් එකලු මේ. ඒකේ ගහලත් තිබ්බ "ෆීලිං ආතල් විත් චිත්‍රා ඇන්ඩ් සෙවන් අංකල්ස්" කියලා.
        ඒක හොයන් ඇවිල්ලා දූවිලි පිහදාලා වත්තේ තිබ්බ ලාඩප්පා ගහක අත්තක් කපලා ඉත්තොත් හදාගෙන පටන් ගත්තා සෙල්ලම. මායි තඹෙයි එක පැත්තක. පද්මෙයි පර්නෑන්ඩුයි අනිත් පැත්තේ. චියර් කරන්න දින්නා ආවා. දින්නා පතිපත්තියක් විදියට මේවා සෙල්ලම් කරන් නැහැල්ලු. එයා සිංදුවක් කියන්න ගත්තා.

"වැහි දිය මහ බිම තෙමුවට කුඩේ නැත්තෙ මට විතරද, ‍රැ අහසේ තරු තිබ්බට දවල් පෙනුනෙ මට විතරද" අන්න සිංදු.
         මුලින්ම කඩන්න තිබ්බේ පද්මෙට. පර්නෑන්ඩු තමන්ගේ ටීම් එකට චියර් කරනවා.
   "කමෝන් පද්මේ. ගහමු පද්මේ. වීදි සරන පද්මේ, ලැම නොපෙනෙන පද්මේ. ගහලා ගමු පද්මේ." පද්මෙත් ඉතින් ඉත්තන්ටත් වැඳලා බෝඩ් එකටත් වැඳලා දුන්නා සොට් එකක්. කෙලින්ම ඩිස්ක් එක වලේ. ඒ අස්සේ  පර්නෑන්ඩූ කෑ ගහනවා.
"ඕයේ පද්මේ. පිස්සු කොරනේ. ඕකට තරම් කැරම් බෑ අහල ගම් හතක උන්ට.දුවන්න දෙන්නේ මෙදා පොටේ. ඇද්ද?" පර්නෑන්ඩූ වික්ෂිප්ත වෙලා, උද්දාමයට පත් වෙලා, තව කුනුහබ්බ වැඩ ගොඩක් වෙලා බෙරිහන් දෙනවා. පර්නෑන්ඩූ දන් නෑ ඩිස්ක් එක ගියාම දඩ කන්න වෙනවා කියලා.
                             කොහොමින් කොහොම හරි කැරම් ගහලා ඉවර වෙලා අපි ගියා උයන්න හෙල්ප් එකක් දෙන්න. එදා රෑට තිබ්බේ ගැඹුරු තෙලේ බැදපු ප‍තෝල සහ කැකිරි මෝජුවක්. පොල් සම්බෝලයක් හදන්න ගිහිල්ලා පර්නෑන්ඩූ පොල් බෑයේ පිට කට්ටෙත් ගාලා හිරමනේ උලුක්කු කරපු කතාව වරහන් අස්සේ තිබිච්චදෙන්.
            කොහොම හරි එදා ‍රැ අපේ අය උයපුවා කාලා පහුවදා දවසම ඉඟුරු ඉස්ම බිබී ඉන්න උනේ. මුං හොඳයි තරහ කාරයෙක්ගේ මඟුලක කේටරින් වැඩ වලට. රටෙම තියන නාකි ප‍තෝල ගෙනල්ලා ඒවා බැදලා. සමහර ප‍තෝල වල එක කරලයි. සමහර ඒවයෙ කරලක් නෑ. මැද කුහරෙ විතරයි. සමහර කැකිරි වල ඇහේ සුද මතු වෙලා. පොල් සම්බෝලේ දෙහි වෙනුවට දාලා තියෙන්නේ ලෙමන් පෆ්.
 තව කියන්න බෑ මට මගේ බඩ අපොයි.

පහන් ‍රැයේ

                                                                 ටික කාලෙකට පස්සේ ආයේ තව අත්දැකීමක් ලිව්වොත් හොඳයි කියලා හිතුනා. ඔයාලට හිතෙනවා ඇති මූ අවාරෙට නරි නාවනවා වගේ බ්ලොග් ලියන හාල්පාරුවෙක් කියලා. එහෙම හිතන එකත් සාධාරණයි අප්පා. බඩ වියත ‍රැක ගන්නනේ මේ මෙව්වා ලියන්නේ.
              මේ වතාවේ ලියන්න යන්නේ ඉස්කෝල කාලෙන් පස්සේ සිද්ද උණු දෙයක් ගැන. කැම්පස් එකේ වැඩකට අපිට සිද්ද උණා ගමක් ගමක් ගානේ ගිහින් දැනුවත් කිරීම් වගයක් කරන්න. ඒ දැනුවත් කිරීම් එක්කම අත්සන් වගයක් ගන්නත් අපිට නියම වෙලා තිබ්බා. ඕකට අපිට හම්බ උනේ අගනුවරට නුදුරින් තියන හද්ද ඩොටේ, තාම පෘතුගීසි රට පාලනය කරනවා කියලා හිතන් ඉන්න මිනිස්සු ඉන්න ගමකට. 

                                                 මෙහේ උංට තවම එන්නේ හැටේ දශකයේ පත්තර. ඉතින් මෙහේ අය අඳින්නේ පලඳින්නේ සේරෝම ඒ විදියට. මුලින්ම අපි ගිහින් ගොඩ බැස්සේ බස් ස්ටෑන්ඩ් එකට. බැලින්නම් එතන තමා කරත්ත ගාල තියෙන්නේ. අපි ආපු බස් එක විතරලු ඒ පැත්තට එන එකම බස් එක. ඒක එන්නෙත් ඒ ගමේ ඉන්න කට්ටඩියට කට්ට කුමජ්ජල් ගෙනල්ලා දෙන්න සතියකට සැරයක්.
 තවත් උදවියක් වෙනත් පාරකින් ඇවිල්ලා තිබ්බා. උං මැණික් ගරන්න ගිහිල්ලා. ඉල්ලම හුලඟේ ගිහින් ඇඟ කිලි පොලා යන්න.වැඩේ හබක්. දැන් ගරන්න ගිය උනුයි, හාල් ගරන්න ආපු අපියි එකම ස්ටෑන්ඩ් එකේ අපි යන්න ආපු ගමට යන්න බලං ඉන්නවා.
                 වැඩේ කියන්නේ බස් නෑනේ මෙහේ.  මෙහේ තනිකර බර කරත්ත වලින් තමා ගමන් බිමන්. මෙහේ හරක් නෑ. ඉන්නේ රට හරක්. උං ආයේ ඉතිං අම්බ හරක්. බර අදින්නමයි ඉපදිලා ඉන්නේ.
   අපේ බඩු මලු ටික අරන් යන්න ගමේ ඉන්න අපේ ඩයල් එකක් එනවා කියලා තිබ්බා. ඌ අපිට වෙලාව දීලා තිබ්බේ හේමාලයා අඩි දෙකක් දිග වෙලාවට කියලා. ප්‍රවේගයෙන් පස්සේ හේමාලයා මං දැක්කෙත් නෑ. ඌ අඩි දෙකක් උස වෙලාව මං දන්නේ කොහොමද කියලා වැලමිට විකාගෙන කල්පනා කරනකොට එහේ එකෙක් කිව්වා මෙහේ උංට තවම ඔරලෝසුව හඳුන්වා දීල නැහැල්ලු. ඉතින් ඉරේ පිහිටීම අනුව තමා වෙලාව කියන්නේ. හේමාලයා කියන්නේ මෙහේ අය හෙවනැල්ලටලු. මෙහේ අයගේ ඒක කලු පාටයිලු. ඉරේ පිහිටීම අනුව ඒකෙ උස මැනලලූ මෙහේ අය වෙලාව කියන්නේ. බලන්න ඉතිං මේ වගේ පූර්ව ළමා විය සංවර්දනය උනේ නැති පළාත් එක්ක කොහොමද අපි ධර්ම රාජ්ජේ උදෙසා පියවර තබන්නේ? 

                           අපි ඔය හේමාලයා දිහා බලං ඉන් නෑනේ. ආයේ කෙලින්ම ඉර දිහා බලන්නේ. ඊට පස්සේ ඇස් පොට්ට කරන් රට යකුම නටන එක වරහන් අස්සේ තිබිච්චදෙන්. කෝමහරි අපි ගිහින් ටික වේලාවකින් අර ඩයල් එක ආවා.
            මේ ඩයල් එකේ නම තඹේ. තඹේගේ සීයා මෙහේ ප්‍රසිද්ධ චරිතයක්ලු. ඒකෙ හැටි බලන්න උනේ පස්සේ. තඹේ එනකොට අරං ආපු බරබාගේ අපේ බඩු ටික පටෝලා උන්දැගේ ගෙදරට යවලා අපි ගියා අපිට දුන්නු ගම් පළාතේ ඇවිදලා එන්න. තඹේ තමා මග පෙන්නන්නේ.
 තඹේ තමා රියල් තඹේ. මෑන්ස් ඉස්සර හිටියේ නැවක කුඹේ. ඒකෙ උස ඇති විතරක් බඹේ. එයා වැඩ කළේ තිය තියා ලඹේ. පස්සේ එයාගේ ඔලුවට වැ‍ටුණා ගෙඩියක් අඹේ. එතනින් පස්සේ ඌ ගියා අදින්න කඹේ. පස්සේ කුඹුරක උණා පඹේ. අපිත් එක්ක එකතු උනාම යන්තම් අපි ශිෂ්ට සම්පන්න කරලා ගත්තා මේ තඹේ.

                                    අපි ගිය වැඩේ යන්තම් හවස් වෙද්දි අහවර උණා. තඹේ මේ පැත්ත ගැන දන්නවා කියලා හෙන කයි දුන්නට යන්තම් වලස්මුල්ලේ මනුස්සෙක්ගෙන් පාර අහගෙන අතක් පයක් නොකැඩී බේරුණේ. වැඩේ කියන්නේ මේ තඹේ යන යන ගෙයක් ගානේ වංසේ කබල් ගානවා. ගියොත් කියන්නේ පරම්පරා වරුණේ. ගෙවල් දෙකකින් මන්න පාරවල් වදින්නත් ගියා. තව ගෙවල් තුනකින් කැත්තක් අරන් පස්සෙන් පැන්නුවා නිවුඩ්ඩ හුලඟේ යනකම්.

 තව ගෙදරක එකෙක් අපිත් එක්ක ගමන ගිය පද්මෙට සුපිරි වැඩක් කලා. පද්මේ සංවර විදියට ගිහිල්ලා අපි ආපු කාරණාව ඒ ගෙදර මනුස්සයට පැහැදිලි කරලා දුන්නා.
"මල්ලි ඕකෙ සිස්ටම් එකේ අවුලක් තියනවා නේද?" ඌ එක පාරට අහපි.

 " නෑ අයියේ සිස්ටම් එකේ අවුලක් නෑ." පද්මේ කියපි.
 "නෑ මල්ලි මේ සිස්ටම් එක අස්සේ. තව සිස්ටම් ගහලා ඔයා මගේ සිස්ටම් එකට නිකම් සිස්ටම් කරන්න එන්න එපා හරිය."
 "කව්ද බං මේ සිස්ටම් කියන්නේ? මූ බඳින්න ඉන්න එකීද?" මං හොරෙන් පද්මෙගෙන් ඇහුවා.
 "මල්ලිට කියන්න මල්ලි මේ සිස්ටම් එකේ අවුල කොච්චරද කියනවා නම් මගේ කස්තිරම් සිස්ටම් එක සැහෙන අවුල් ගියානේ. බලන්න මල්ලි" කියලා මූ එක පාරට ඉඳන් හිටපු පු‍ටුවෙන් නැගිට්ටා.

                  එක පාරටම මූ ජැන්ඩියට ඉඳ ගත්තා. ඊට පස්සේ අහසට පිඹිනා එරන් කලේයා එකේ කවර් වර්ෂන් එකට ඩාන්ස් එකක් දාලා ඊට පස්සේ හයියෙන් විසිල් එකක් ගහලා අපි එතන ඉද්දිම විලි ලැජ්ජාව පැත්තකින් තියලා සරම ගලෝලා බාච්චු කලිසමක් ඇඳ ගත්තා. ඊට පස්සේ මූ තොවිලයක ආවේස උනාවගේ අල්ලන්න ගත්තා අඩව්වක්.
 "හීව් හෝව්. රුන්තක ජින්තක, තරිකිට ජින්තක, අහංකාර අහ අහ අහංකාර සයනේ " පද්මෙගේ මූණ හත‍රැස් උණා.
මඥං ගිරිගෝරිස් කිව්වලු. මූ මොලේ අමාරු කාරයෙක්ද කොහෙද. ඒ අස්සේ ඒ ගේ අස්සේ ඉඳන් ආපු ගෑණු ඇන්ටි කෙනෙක් මූණ බලලා සාස්තර කියන්න ගත්තා.

 මේ උන්දැ ගේ අස්සෙන් රතු රෙද්දක් උස්සන් ඇවිල්ලා ඒක ගේ ඉස්සරහ කණුවේ ඔතලා ඒක වටේ කරකැවි කරකැවි
 "ඔව් මට පේනවා. මට පේනවා. අහස දෙබෑ කරගෙන වර, පොලව පලාගෙන වර, මුං යන්න කලින් විගහට මෙහෙ වර. හත්තිලව්වේ වරෙං ඉතින්. මුං මේ යන්න හදනවා." කිය කියා කාටදෝ එන්න කියනවා.

 මේ ගෑණි කාට එන්න කියනවද දන් නෑ. කෝකටත් මං ලඟ තිබ්බ කණුව බදා ගත්තා. තඹේ ලඟ තිබ්බ හීන් නාරං ගහට නැග්ගා. පස්සේ ඒකෙ ක‍ටු ඇනුනා කිය කියා බෙරිහන් දි දී ඊට එහා පැත්තේ තිබ්බ පුවක් ගහට පැන්නා. පද්මෙ  ලඟ තිබ්බ කොස් ගහකට පොරවෙන් කොටාගෙන කොටාගෙන ගියා. මට එහා පැත්තේ හිටපු ඩබල් ඩී (මෙයාගේ නමේ මැද්දෑවේ ඩී අකුරු දෙකක් තියනෝ.) වත්තේ තිබ්බ පොල් වලකට පැන්නා. දින්නයි පර්නෑන්ඩූයි කෙලින්ම වැටට උඩින් ජම්ප් කරලා පූර්ණ විස්ථාපනයකට ලක් උණා. ඔය අන්තිමට මෙන්සන් කරපු තුන් දෙනා ගැන විස්තර පසුවට. 

 "අම්මටහුඩු අපි මේ කොහෙටද බං ඇවිත් ඉන්නේ?" මං ආයේ පද්මෙගෙන් ඇහුවා. යකෝ මෙකේ ගෙවල් වල ඉන්න උං අපි ගියාම කස්තිරම් පෙන්නනවා. ගෙවල් වල ඉන්න ගෑණු කොහේදෝ ඉන්න එකෙක්ට වරෙං කියලා බැන අඬ ගහනවා.

 මේ ගෑණු අම්මණ්ඩි තවම ඉවර නෑ. තවම කියනවා.
 "ඔව් ඔව්.. ඕන්න ආවා. පොලව පලන් ආවා. අහස කඩන් ආවා."

  "කෝ කෝ බං මේ උන්දැ කියන කෙනා? පොලව පලන් එන්න නම් ඌරු මීයෙක් වෙන්න ඇති. අහස දෙබෑ කරන් එන්න නම් ඉතින් මොකෙක්ටවත් බෑනේ." ඒ අව් අස්සේ පද්මෙ පොරෙන් කොටන ගමන් ආත භූත පේශ්න අහනවා.
 හුටා යකො මේ අස්සේ මේ ගෑණි භූමි කම්පා ගැන කතා කරනවා.

 "ඔව් ඔව්.. මට පේනවා. මට පේනවා. දෙදාස් විස්ස වෙද්දි තොපි සේරෝම හිර වෙනවා. ඔව්. හිර වෙලා ඇඹරෙනවා. ඇඹරිලා නස්තාර් වෙනවා. මගේ පංතියේ අන්තිමයත් ඉන්නවා. ඒකි නම් දැන් රුසියා ගිහිල්ලා."  මේකිට මරු වැහිලද කොහෙද.

"අපේ මොනා හිර වෙන්නද බං?" මං පද්මෙගෙන් අහනවා.
 ඌ කොටපු කොස් ගහේ දැන් කෑලි නෑ. අර නටාපු මිනිහා තවම මෙලෝ සිහියක් නැතුව කස්තිරම් නටනවා. රෙදි කරේ. "රුංතක ජින්තක" අස්සෙන් අස්සෙන් කුණු හබ්බත් කියවනවා.

 ගෑණි තවම ගිරිය කඩාගෙන දෙදාස් විස්සෙදි කොහේදෝ මොකක්ද හිර වෙන එකක් ගැන කියනවා. මං හිතන්නේ අර අහස පලන් ආපු එක මුං දෙන්නගේ හිර වෙලා. හිර වෙච්ච එක ගුවන් ගත වෙලා. කෙලපන් තම්බි හැලප. 

 මේක මහ මා‍ෆියා ගමක්ද කොහෙද. තඹේ අපිට කරකෝලා දුන්න දොඹේ. උන් දෙන්නා කරන සංගදිය බලන්න බැරුව අපි සෙට් එක පොල් වලේ හිටපු ඩබල් ඩී වත් ගොඩ අරගෙන පාරට ආවා. පද්මෙ පොරව පාර අයිනෙන් තිබ්බා. අර වැට උඩින් ඔටෝ ජම්ප් කරපු දින්නයි පර්නැන්ඩුයි හොයා ගත්තේ සෑහෙන වෙලා ගිහිල්ල.

 උං දෙන්නට පාරේ හිටපු දැහැමි ඇන්ටි කෙනෙක් සෙට් වෙලා. අපි යද්දි මුන් දෙන්නා පාර උඩින් පාවි පාවි ඉන්නවා පශ්චිම යාමේ මාර්ග ඵල ලබලා. අර ඇන්ටිත් එතනට වෙලා කයි දෙනවා.

  "ඔව් ඔව්. ඔබ දැන් පා වෙනවා. සැහැල්ලු වෙන්න. මේ කිසිම දෙයක් වැඩක් නෑ. සියල්ල අත ඇරලා සැහැල්ලුව අත් විඳින්න. ලොකූ හුස්මක් ගන්න. එහි ආහ්ලාදය විඳ ගන්න." මොකක්ද යකෝ ඒ විඳ ගන්න කියන්නේ. කුනුහබ්බයක්ද?

 "මචං, මේක ගමක්ද නැත්තම් පාර වැරදිලා අපි ඇවිත් තියෙන්නේ සයිකො වෝර්ඩ් එකකටද?" මං ලයින් එකේ පද්මෙගෙන් ඇහුවා.
 ටික වෙලාවකින් දින්නයි පර්නෑන්ඩුයි දෝයියං ගාලා බිමට පත බෑ උනා. දැන් පිං පනිනවා ඔලුවෙන්.
බැලින්නම් මුං දෙන්න අර ඇන්ටි කිව්වා වගේ ලොකූ හුස්මක් අරගෙන ඊට පස්සේ හුස්ම පාත දාලා නෑ. ඒ කිව්වේ ඊට පස්සේ හුස්ම අරන් නෑ. යන්තම් සනිකව ප්‍රථමාධාර දීලා දෙන්නව ගොඩ ගත්තා. ඒ ඇන්ටි හෙමීට ශේප් උණා.

  තව මේකේ හිටියොත් එකෙක් දෙන්නෙක් කූරිය ගහනවා. එහෙම හිතලා අපි සෙට් එක ගිය තඹේගේ ගෙදරට. එහේ එහෙම ගෙදරකට යන එකත් ලේසි නෑ. යනවා යනවා කිව්වට ඉවරයක් නෑ. කිව්වේ නම් අත දිග ඇරියා වගේ ලඟ කියලා. මොන ලඟක්ද? අපි දැන් අත දිග ඇරියා වගේ ඇවිල්ල සෑහෙන්න වෙලා. කකුලත් දිග ඇරපු දුරක් ආවා.
  ඒ අස්සේ පාර අයිනේ තිබ්බ බෝ ගහ දැකපු දින්නා භක්තිය වැඩි වෙලා ඒකට වැඳලා, ඒක ඉඹලා, හපා කන්නත් හැදුවා. හොඳ වෙලාවට අහල පහල හිටපු මිනිස්සු මෙයාව අල්ලගෙන තමා බෝධිය බේරගත්තේ. කොහොමින් කොහොම හරි ඉර බහින්න කිට්‍ටු වෙනකොට අපි තඹේගේ ගෙදරට ආවා. එතනින් ආපු බර කරත්තෙකට ගොඩ වෙලා ඩබල් ඩී එයාගේ ගෙදර ගියා. එතකොට දැන් ඉතුරු අපි අද රෑ පහන් කරන්න ඉන්නේ තඹේගේ ගෙදර. හොල්මන්ද පොල් කොළ.

  කොහොමින් කොහොම හරි අපි නාලා, කාලා, බීලා රෑ වෙලා සෙට් උණා පොඩි කයියක් දාන්න. එතකොටම පර්නෑන්ඩූගෙන් යෝජනාවක් ආවා සෙල්ලමක් දාන්න. ඒක දින්නා ඉස්තිර කළා. මුලින්ම අවධානයට ලක් උණේ කාඩ් ගහන්න. අපි ඉතින් කාඩ් කුට්ටමක් අරගෙන (එව්වා මං සූදානම් කරගෙන ගියේ හරිය.) ඕමි අතක් බලන්න සෙට් උණා. කාඩ් අත අනලා ඒක තඹේට කපන්න කියලා දුන්නම මන්නෙන්ද කියලා අහපු එක වරහන් අස්සේ තිබිච්චදෙන්.

 කොහොමින් කොහොම හරි කාඩ් ටික කට්ටියට බෙදලා දීලා කණ්ඩායම් බෙදිලා සෙල්ලම පටන් ගත්තා. පටන් ගන්න හදනකොටම පර්නෑන්ඩු නහයෙන් අඬන්න ගත්තා.
 "මොකෝ අඬන්නේ?" පද්මෙ අහපි.
  "හය්යෝ මට හම්බ උණු කාඩ් වල තියෙන්නෙ කලු ඒවා විතරයි. මට රතු ඒවා ඕනී." එතකොටම එහා පැත්තේ හිටිය දින්නා කියපි
 "ආ අවුලක් නෑ. මං ගාව රතු ඒවා සෑහෙන්න තියේ. එයින් ටිකක් ගන්න" කියලා. එතකොට තඹේ කියපි "හය්යෝ මට තියෙන්නෙ K,Q,J කාඩ් විතරයි. ඉලක්කන් එකක්වත් නෑ" කියලා.

                                                     මේවා දැක්කම වාවන්නේ නෑ දෙය්යෝ. පද්මෙගේ ඇස් වලට කඳුලු පිරුණා. ඇස් රතු උණා. තට්ටය දිලිසුණා. මටත් මහා පහන් සංවේගයක් ආවා. පද්මේ විගහට ගිහිල්ලා එහා ගමේ චාමරට කියලා වෙඩි තියාගෙන ආවා. මං වත්තේ තිබ්බ කලු ගලක නහය උලා ගත්තා.

  "එහෙම තමයි යකුනේ කාඩ් ගහද්දි." අන්තිමට පද්මේ ඉතාම සන්සුන් ලීලාවෙන් කට්ටියට පැහැදිලි කලා. ඒ උණාට එහෙම බැරිලු. ඒ ගමන් කාඩ් කුට්ටම වැලේ වනලා ක්‍රොකඩයිල් ක‍ටු දෙකකුත් ගහලා අපි වෙන සෙල්ලමක් පටන් ගත්තා.

 රොබිං මැරියං කියලා එකක්. ඒක මහා භයානක එකක්. කොල කෑලි වල හිතෙන හිතෙන නම් ලියලා එව්වා පාස් කර කර කරන එකක්. හිතිච්ච එකෙක්ට රොබින් වෙන්න පුලුවන්. ඊට පස්සේ කරන්න තියෙන්නේ මැරියං ටක් එක්ක පැනලා යනවා. ගිස්බන් හෙල්ප් කරනවා. අන්තිමට ටක්ට මැරියංගෙන් ලමයෙක් හම්බ වෙනවා. මැරියං ආයේ රොබින් ගාවට එනවා. ටක් අනාත වෙනවා. රොබින් ගිස්බන්ට ජෝගිය දානවා. ගිස්බන් ටක්ව අරගෙන ලිට්ල් ජෝන්ගේ නැවේ මුහුදට පැනලා යනවා. ඊට පස්සේ ජැක් ඉස්පැරෝ ඇවිල්ල රොබිනුයි මැරියනුයි ඉන්න බස් එක තනියෙන් ඇදන් යනවා. පිස්සු කොරනේ?

 මේ කතාව අපිට කිව්වේ පද්මේ. මං පස්සේ දැන ගත්තේ, රොබිනුයි මැරියනුයි කලින් සෙට් වෙලා ඉඳලා. ඒ කාලේ මැරියංගේ නම වෙන එකක්ලු. ඒ කාලේ මැරියං රොබින් එක්ක තරහා උනාම රොබින් එයාට බනින්නේ
 "මැරියං ‍තෝ දැන්ම ගිහින් මැරියං" කියලලු. ඒක අහපු අහල පහල උං හිතන් හිටියේ රොබින්ගේ වයිෆ් ගේ නම මැරියං කියලලු. ඉතින් කට්ටියම පස්සේ එයාට මැරියං කියන්න ගත්තලු. ඒ අතින් රොබින් මරු. වයිෆ්ගේ මූණ බලාගෙන මැරියං කියලා කතා කරන්න පුලුවන් උනානේ.

 ඒ සෙල්ලම ටිකක් කරගෙන යද්දි කට්ටියගෙන් තව යෝජනාවක් ආවා. ඒක අමුතු වැඩක්. එකෙක් සින්දුවක් රඟපාලා පෙන්නද්දි අනිත් උං කියන්න ඕනි ඒ සින්දුව මොකක්ද කියලා. ඒක නිකම් අලුයම හෙලූ වර්චස් පිඬක් වගේ. මට මුලින් තේරුණේ නෑ. පස්සේ තමා වැටහුණේ. ඒකේ මුලින්ම කරන්න සෙට් උණේ දින්නට. එයා අත දික් කරන් බලන් ඉන්නවා. අපි දැන් කියන්න ඕනි මේකෙන් මුන්දැ පෙන්නන්නේ මොකක්ද, ඒකට අදාල සින්දුව මොකක්ද කියලා.
 "අත?"
 "නෑ"
 "ඇඟිල්ල?"
 "නෑ"
 "නියපොත්ත?"
 "නෑ" 
 "නියපොත්ත අස්සේ තියන කුණු?"
 "නෑ බං"
 "එහෙනම් ඇඟිල්ල අස්සේ තියන අස්ථිය?"
 "නෑ"
 "ලේ?"
 "නෑ මනුස්සයෝ" ඔන්න දැන් දින්නට මල විදගෙන ආවා. මේක හරි කෙලියක්නේ යකෝ. ඔහේ අත දික් කරන් හිටියාම හරියනවද?

 "ලන්කා නිදහස් පක්ෂය?" පර්නෑන්ඩූ ඇරියා කෙලින්ම හාරත බූරුවෙක්.

 "නිදහස් පක්ෂේ ජාතික ගීතය?" ඊලඟ හාරත බූරුවා තඹේගෙන්.

 "නෑ නෑ යකුනේ. මම මේ අත දික් කරන් ඉන්නේ." ආහ් ඇත්ත නේන්නම්.
  "දික් වූ අත?" මම ඇහුවා. මුන්දැ කෙලියා ලඟ තිබ්බ කොට්ටෙකින් මට. මං ටක් ගාලා පර්නෑන්ඩූට මුවා උණා. එයා මට ගෝනා උණා. කොට්ටේ කෙලින්ම මිඩ් ඔන් කලාපය හරහා ප්‍රක්ෂිප්ත උණා. පද්මේ එක පාරට කිව්වා
 "වහලේ?" කියලා.
 "නෑ.. හැබැයි ලඟයි" ආහ් මෙයා මේ අත දික් කරන් මොකක්දෝ එකක් පෙන්නනවා.
 "වහලේ උළු"
 "නෑ"
 "රීප්ප?"
 "නෑ"
 "පොල් පරාල?"
 "නෑ"
 "මුදුන් යට ලීයේ හදලා තියන මී කූඩුව? ඒ කියන්නේ විල්සන් මාස්ටර්ගේ සර්පිනාව මීයෝ කාලා සිංදුව?" මම ඇහුවා.
 "හනේ තොපි වගේ උං. මං මේ අත දික් කරන් ඉන්නේ අර ඈත පෙන්නන්න යකුනේ. සින්දුව ඈත රන් විමන් තුලින්. තොපි වගේ උං එක්ක මේක කරනවට වඩා හොඳයි වත්තේ නයෙක් අල්ලගෙන ඌට සවුබර් කවනවා."  දින්නා හැබැයි නිකම් සක් සුදක් වගේ කිව්ව කතාව නම් ඇත්ත.

 ඊටත් මේ යක්කු ගස් නැගලා හැලප හපන වෙලාවට අපිත් දාන්නේ කබල්ලෑවෝ ඉගිලෙන සෙල්ලම්.

 ඊලඟ වාරේ තිබ්බේ පර්නෑන්ඩුට.  මෙයා එක පාරට පු‍ටුවෙන් නැගිට්ටා. ඊට පස්සේ කාමරේ වටේ නිකම් පිස්සෙක් වගේ පිස්සෙක් වගේ නටාගෙන ගියා. ඊට පස්සේ අර දවල් කස්තිරම් අල්ලපු මනුස්සයා වගේ, කාමරේ මැද්දෑවේ එක කෙලියයි.  උඩ පනිනවා, කරණම් ගහනවා,  පොල් අත්තකින් හරකෙක් කපලා ඌව දිගේලි කරනවා, කුංචනාද කරනවා. අලියෙක් වගේ තප්පුලනවා. ගිනි පිඹිනවා. ගුඩුස් යවනවා. නිකම් නාග චම්පා වගේ. මාරාවේස වෙලා වගේ නටනවා. මං හිතන්නේ කස්තිරම් අල්ලනවා කියන්නේ මේකට වෙන්න ඇති. ඊට පස්සේ ලඟ පු‍ටුවක් උඩ දාලා තිබ්බ සාරියක් බෙල්ලේ බැඳ ගත්තා. හුටා.
 
"පර්නෑන්ඩූට මොනා හරි පෑගිල්ලද බං?" මං හොරෙන් ලඟ හිටපු පද්මෙගෙන් ඇහුවා. ඌටත් මෙලෝ සිහි නෑ.  කොහොම හරි අර සාරිය බෙල්ලේ බැඳ ගත්තට පස්සේ යන්තම් දින්නායි තඹේයි වට වෙලා අල්ල ගත්තා දෙපැත්තෙන්.  ඊට පස්සේ ගෙදර තිබ්බ පිරිත් පැන් ටිකක් පොවලා බිම වාඩි කරවලා පවන් සැලුවා. මේ වෙලාවට කලු කුමාර දිෂ්ටිය වෙන්නත් පුලුවන් කියලා නාඔ‍ටුන්නේ ගිරිගෝරිස් සීයා කියනවා මං අහලා තිබ්බා. හැබැයි නටාපු නැටිල්ලට කලු කුමාරයටත් වස්ති වෙනවා.
මං ලඟට ගිහිල්ලා 
 "මොකෝ මේ මරෝ තියාගෙන අනාචාරේ නැ‍ටුවේ?" කියලා මං ටිකක් ඈතින් ඉඳන් කිට්‍ටු කරලා ඇහුවා.

"මං ඒ සින්දුවක් කලේ?" හුට පරිඥ. කොහෙද යකෝ බෙල්ල විකාගෙන නටන්න කියන සින්දු තියෙන්නේ? සමන් පිච්ච මල මුදුනේ රේණු නැත.
"ඔයා ශකීරගේ සිංදුවක් නෙවේනේ කළේ?" මං ආයෙත් ඇහුවා.
" නෑ නෑ .හාපූ"
"එහෙනම්?"
"මං ඒ නැ‍ටුවේ වන්නමෙන් බැන්ද ආලේ."
"ආ එතකොට ඒ වන්නමද නටලා පෙන්නුවෙ?"
"ඔව්, බැන්ද ලයින් එක දෙන්න තමා සාරිය බෙල්ලේ බැඳ ගත්තේ."
 "එතකොට ආලේ?" 
"ආලේ කොහෙ පෙන්නන්නද? ඊට කලින් මාව අල්ල ගත්තනේ මේ හිවල්ලු දෙන්නා." ශැක් අපරාදේ.

                               කෝමින් කෝමහරි ඒකෙන් පස්සේ අවස්ථාව තිබ්බේ පද්මෙට. ආයෙ අපෙ කොල්ලෙක්නේ. මූ නැගිටිද්දිම මම විසිල් එකක් ගහලා බල්ටි දෙකක් තියලා සප් එක දුන්නා. මූ නැගිටලා එක පාරට රෙදි ගලවන්න පටන් ගත්තා. මුලින්ම ශර්ට් එක ගැලෙව්වා. ඊට පස්සේ යටින් ඇඳලා තිබ්බ බැනියම ගැලෙව්වා. ඊටත් පස්සේ කලිසම ගලවන්න හදනකොටම මං පැන්නා මැදට.

"තොට මඥඥද හරකො..මෙතන හෙළුවෙන් නාන්න හදන්නේ?" මං අහපි.
"ඇයි මොකෝ අවුල?" කියලා මූ ආයෙ කලිසම ගලවන්න හදනවා.
" මොකද අවුල කියලා අහන්නේ පාන් කිරිත්තෝ මේ කෙල්ලෝ ඉස්සරහ රෙදි ගලවන්න ලැජ්ජ නැද්ද? හිරි ඔතප්ප නැද්ද තොට?" මං ආයෙ අහපි. හය්යෝ ලැජ්ජාව බාල්දියෙන් දෙකයි.

"කොයි කෙල්ලොද? " මූ වට පිට බලනවා.  මට වයර් ෂෝට්.
"ඇයි යකෝ මේ ඉන්නේ." මං අනිත් අයව පෙන්නුවා.

"හිරි ඉස්සර නම් තිබ්බා. දැන් නම් දෙකම නෑ" මූට ගාණක් නෑ

 "අම්මටහුඩු බඹරුත් එනවා." මූ වට පිට බල බල කියනවා.

"බඹරු නෙවේ යකෝ ඒ නිල මැස්සෝ. ඇඳ ගනින් ඔය රෙදි ටික"   මං බලෙන් මූට රෙදි ඇන්දුවා.
"‍තෝ මොකක්ද ඒ රෙදි ගලවන් කරන්න හදපු නාඩගම?" මං ඇහුවා.
"මං මේ සින්දුවක් රඟ පාන්න හැදුවේ.
"‍තෝ බ්ලූ ‍ෆිල්ම් එකක තීම් සෝන්ග් එකක්ද කරන්න හැදුවෙ?" මං ඇහුවා.
 "නෑ නෑ හිවලෝ. අර ජෝතිගෙයි ග්‍රේෂන්ගෙයි ඉපදී ලොවේ සින්දුව,.. මං මේ උපන් ඇඳුමෙන් ඉන්න හැදුවෙ ඒක රඟපාන්න . ‍තෝ ඒකත් කෑවා. අපොයි මගේ ප්‍රතිබාපූර්න රංග කුසලතාවය." මූ එහෙම කියන් මගේ ඇඟට කඩා පැන්නා.

අපොයි මගේ පතිවත..